AHMAS

Thema.A.Evolutiepsychologie

• A. Inleidend kader
• B. Verklaringsmodel
  • Inleiding
  • 2. V.1 in steekwoorden
  • 6. PM: Model in schema
  • 7.1.2 Hoe werkt IVBV
  • 7.1.2.1 Keuze?
  • 7.1.2.2 Sociale strategie als vormgever van gedrag
  • 7.1.2.3 Verborgen brein
  • 7.1.3 Ontstaan IVBV
  • 7.1.4 Verwerving IVBV
  • 7.2 Bijlagen
  • 7.2.1 Evolutionair historisch kader
  • 7.2.1.1 Tijdlijn van de evolutie van de mens
  • 7.2.1.2 Cognitieve niche
  • 7.2.1.2.01 Klimaat
  • 7.2.1.2.02 Mens als tweevoeter
  • 7.2.1.2.03 Groepsvorming
  • 7.2.1.2.04 Ultrasocialisering & Reciprociteit
  • 7.2.1.2.05 Werkverdeling tussen de seksen
  • 7.2.1.2.06 Taal
  • 7.2.1.2.07 Voeding en vuur
  • 7.2.1.2.08 Territoriumstrijd en conflicten
  • 7.2.1.2.09 Toenemende groepsomvang
  • 7.2.1.2.10 Zelfdomesticatie
  • 7.2.1.2.11 Cultuur
  • 7.2.1.2.12 Alloparenting
  • 7.2.1.2.13 Out of Africa 2
  • 7.2.1.3 Tussentijdse conclusies
  • 7.2.2 Hedendaagse-functionalistisch kader
  • 7.2.2.1 Het brein
  • 7.2.2.1.1 Soortgenerieke breinfuncties
  • 7.2.2.1.2 Menselijke brein
  • 7.2.2.1.2.1 Het menselijk brein in een historisch kader
  • 7.2.2.1.2.2 Modulaire architectuur
  • 7.2.2.1.2.3 Primaire functie: ondernemen van actie
  • 7.2.2.1.2.4 Secundaire (evolutionaire) functie van het bre
  • 7.2.2.1.2.5 Evolutionaire resultaat: Predictive mind
  • 7.2.3.2 Motivatie revisited
  • 7.3 Bijlage B: Uitgangspunten op basis van de functionalis
  • 7.3.1 Basisprincipes van het huidige brein
  • 7.3.2 EP en moderne maatschappij
  • 7.3.3 Seks-brein-gedragsmodel
  • 7.3.4 Visie op motivatie
  • 7.3.5 Trias: motivatie-strategie-gedrag
  • 7.3.6 Life history perspective
  • 7.4 Restjes tekststen
  • 7a. Narratieve verslaglegging
  • Conclusies Ind.versch.
  • Uitgangspunten op basis van de historische lijn
  • x.1. V1 in alinea: Seks.sel.
  • x.3. V.2 in steekwoorden Indiv.verschillen
• C. Hypothesen
• D. Kritische beschouwing
• E. Toepassingen TIMES
• F. Algehele discussie

7.2.1.3 Tussentijdse conclusies

Samenvattend kan worden gesteld, als we ervan uitgaan dat het werkzame principe bij evolutionaire ontwikkeling adaptatie is, dat:

1. Er sprake is geweest van een samenspel van vele factoren die de aard van die adaptaties heeft bepaald
2. Het resultaat van al die adaptaties een unieke, cognitieve en ultrasociale soort is: de Homo sapiens sapiens (Tooby & Cosmides, 1990);
3. De meest significant adaptatie in dit kader waarschijnlijk de toename van het hominide brein is geweest van ca. 400 cm3 tot een gemiddelde van ca. 1350 cm3 vanaf ongeveer 500.000 jaar geleden;
4. Die adaptatie van het brein het neuropsychologisch kader vormt voor de verdere ontwikkeling tot de moderne mens en daarmee de basis vormt voor de verklaring van individuele verschillen in besluitvorming, zoals nader wordt uitgewerkt in 1.2 Het hedendaagse-functionele kader.

Meer weten? Zie Evolutionair historisch kader