7.2.1.2 Cognitieve niche

Aanvankelijk richtte de zoektocht naar de verklaring voor de huidige fysieke, cognitieve en psychologische eigenschappen van Homo sapiens sapiens zich op een enkele cruciale transitie: de magic bullet, Toen duidelijk werd dat dit een doodlopende straat was, ging men op zoek naar een multifactoriele verklaring. Op zoek naar een goed en bruikbaar referentiemodel, stelden Tooby en DeVore in 1987 in een publicatie een strategisch, conceptueel model voor met een sterk, deductief kader. Door een theoretisch kader te combineren met wat bekend was over hominidae en primaten, werd het mogelijk een aantal principes te construeren voor dit model. Onderzoek in voorgaande decennia had al aangetoond dat de genetische strategie van de evolutiebiologie voor succesvolle voortplanting een bruikbare parameter was. Tooby en DeVore stelden een inventarisatie samen van de karakteristieke eigenschappen van de huidige mens tot een evolutionair model en koppelden dat aan de beschikbare paleontologische en archeologische kennis. Deze karakteristieke eigenschappen, de cognitive niche, hebben gezamenlijk geleid tot de evolutionaire ontwikkeling van de huidige, moderne mens. Het is vooral de samenloop, de vraag is of er evolutionair sprake kan zijn van samenspel, van deze evolutionaire ontwikkelingen geweest die het lot van Homo bepaalden, met name door deze soort in staat te stellen vrijwel overal op aarde 'een niche voor zichzelf te creëren'. Hoewel dus de samengang essentieel, worden de meest relevante transities richting HSS hier om didactische redenen separaat.

  1. Klimaat
  2. De mens als tweevoeter
  3. Groepsvorming
  4. Ultrasocialisering & reciprociteit
  5. Werkverdeling tussen de seksen
  6. Taal
  7. Voeding en vuur
  8. Territoriumstrijd en conflicten
  9. Toenemende groepsomvang en hierarchie
  10. Zelfdomesticatie
  11. Cultuur: werktuigen en artefacten
  12. Alloparenting
  13. Out of Africa-2.

Meer weten? Zie Evolutionair historisch kader